In Afvalfeit of -fabel checken we met een expert of veel gehoorde aannames over de afvalwereld eigenlijk wel kloppen. Deze keer: glas op kleur scheiden, is dat nou nodig?
Hoe belangrijk is bronscheiding op kleur voor glasrecycling? In sommige gemeenten, moet je alle kleuren bij elkaar in één glasbak gooien, terwijl andere gemeenten onderscheid maken tussen wit, bruin en/of groen. Sommige consumenten concluderen daarom dat alles ‘toch weer op één hoop terechtkomt’. In deze Afvalfeit of -fabel vragen we Jan van Hirtum, Key Account Manager Benelux bij Maltha Glasrecycling: is het scheiden van glas op kleur nou echt nodig?
“Wit glas scheiden is heel belangrijk”, begint Jan. “Alleen van wit glas kun je weer wit glas maken. Gekleurd glas kun je elke kleur geven die je maar wilt. Dan kleur je gewoon wat bij. Groen met een beetje bruin maakt donkerbruin. Maar wit, dat moet écht wit zijn.” Toch gooien sommige steden alle glaskleuren op één hoop. Is dat dan geen probleem? Jan: “Gemeenten kennen drie verschillende inzamelsystemen. Driekleurenscheiding met bruin, groen en wit glas zoals in Utrecht, tweekleurenscheiding met wit en gekleurd glas zoals in Breda, en ‘bont’ zoals in Amsterdam of Rotterdam. Bij die laatste gaan alle kleuren samen in één bak.” In het onderstaande filmpje van afvalbedrijf Omrin zie je hoe het legen van een glasbak met kleurscheiding in zijn werk gaat.
Dat sommige gemeenten geen wit glas scheiden is volgens Jan geen probleem. Voldoende gemeenten scheiden namelijk wél wit glas. Genoeg om aan de vraag naar wit glas te kunnen voldoen. Bovendien is de afzetmarkt voor bont glas groot genoeg. “Voor de productie van gekleurd glas heb je meer gerecycled glas nodig dan voor wit glas: 85% scherven en 15% grondstoffen. Terwijl je voor de productie van wit glas nog 50% grondstoffen nodig hebt, in aanvulling op 50% zuiver witte glasscherven.”
Jan werkt voor glasrecyclingbedrijf Maltha en vertelt wat zij doen om een zo zuiver mogelijke stroom grondstoffen aan te leveren bij glasproducenten. “Omdat wit glas écht wit moet zijn, ‘schieten’ we erop. Als het glas niet zuiver wit is, wordt dit door een camera geregistreerd, waarop het betreffende glas onmiddellijk van de sorteerband af wordt geschoten, met luchtdruk.” Naast de check op kleur, haalt Maltha ook vuil en restmaterialen uit het glas. “Het glas komt bij ons binnen met zo’n 5 kilogram vervuiling op 1000 kilogram glas. Denk aan plastic en metalen deksels, papieren labels en etensrestjes, maar ook dingen die niet in de glasbak horen zoals serviesgoed en kruiken. Wanneer het als grondstof onze fabrieken verlaat, mag die vervuiling maximaal 25 gram op 1000 kilo wegen. Goed genoeg om in de glasovens van één van onze klanten weer een nieuwe pot of fles te worden!”
We kunnen de aanname ‘Glas op kleur scheiden hoeft niet’ bestempelen als afvalfabel. Het is namelijk wél belangrijk om glas op kleur te scheiden, ondanks dat het op dit moment geen problemen oplevert dat niet alle gemeenten wit glas scheiden.
Meer weten over wat er wel en niet in de glasbak mag? Kijk op de website van Glas in ’t Bakkie.
